Dulu... tiap kali jejak kaki ke KK, mesti ada geng nak jumpa. Borak gelak sampai lupa masa. Tapi sekarang, dua orang yang paling rapat dah pun pergi buat selamanya. Rasa kehilangan tu memang dalam. Nak drive sorang-sorang ke sana pun, terus jadi malas.
Baling pun sama. Tempat aku kerja dulu. Tenang je suasana kat sana. Dulu kerap ke sana, lepak-lepak sambil zikir kat tokong Buddha. Bukan buat benda pelik pun — sekadar cari damai dalam diri. Tapi sekarang, bila usia makin bertambah... nak drive jauh pun dah tak larat.
Aku teringat dulu pernah bawak kawan dari SP, terus redah ke Baling. Makan macam-macam, puas hati. Balik singgah KK, wajib pekena kuey teow sup — legend! Tapi sekarang, kawan tu pulak tengah terlantar kat hospital Bukit Tinggi lepas operate pundi hempedu.
Bila dah tak boleh buat benda yang hati nak, emosi pun kacau. Cepat sangat rasa marah. Tapi selalunya marah kat diri sendiri. Kadang terfikir — kenapa aku rasa cepat sangat tua?
Kawan kat KK sorang lagi... tak tahu dia masih ada kat situ ke tak. Kalau aku ke KK sekarang, rasa macam orang asing. Rakan kerja lama kat Baling pun dah hilang entah ke mana. Dah takde contact. Mungkin aku yang ditinggalkan, mungkin juga masa yang bawa semua pergi.
Tapi tulah, kadang-kadang rindu tu datang tanpa disuruh.
No comments:
Post a Comment